بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان درمانگاه های نظامی منتخب در شهر تهران در سال 1397

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی وضعیتی از خستگی فیزیکی یا احساسی است که منجر به کاهش پیشرفت در کار می شود. این پژوهش با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان درمانگاه های نظامی منتخب درشهر تهران در سال 1397 می باشد. روش ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی همه کارکنان درمانگاه های منتخب نظامی در شهر تهران در سال 1397 بررسی شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلش (Maslach) بود که توسط کارکنان تکمیل شد. پرسشنامه ماسلش دارای دو قسمت فراوانی و شدت می باشد و دارای سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و ناکارآمدی است. یافته ها: تعداد 193 نفر با متوسط سنی 82/31 با انحراف معیار 09/7 سال شرکت داشتند. 152 نفر (7/78%) مرد و 41 نفر (3/21%) زن بود. میزان نمرات در فرسودگی شغلی عبارت است از: میزان خستگی عاطفی 15/47 درصد، میزان مسخ شخصیت 93/54 درصد، میزان ناکارآمدی 27/50 درصد بود که همه سطح بالا تلقی می شوند. بین متغیرهای وضعیت تاهل، سابقه کاری با فرسودگی شغلی و بین متغیرهای وضعیت تاهل، علاقه به شغل، سطح تحصیلات با خستگی عاطفی و بین متغیرهای سن، سابقه کاری با ناکارآمدی رابطه معناداری دیده شد. در بعد خستگی عاطفی متغیر تحصیلات، در بعد ناکارآمدی سابقه کارکنان بیشترین تاثیر را داشتند و در فرسودگی شغلی سابقه کارکنان بیشترین تاثیر را داشت. نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی و تمام آبعاد آن در کارکنان درمانگاه های نظامی به طور کلی بالا می باشد در نتیجه جهت کاهش میزان فرسودگی شغلی و ارائه خدمات با کیفیت، ما نیازمند حمایت و ارائه برنامه های منظم می باشیم.